Koty Maine coon – co warto o nich wiedzieć? Jak długo żyje Maine coon i jaki duży rośnie?

Koty z rasy Maine coon są jednymi z chętniej wybieranych do domu. Dlaczego? Czym charakteryzuje się ta rasa, jaki charakter mają koty manie coon, jak długo żyją i ile ważą? Odpowiedź na te pytania znajdziesz w poniższym artykule. Opowiemy również, skąd pochodzą Mainkuny i jakie mają cechy charakterystyczne oraz podpowiemy, jak pielęgnować Maine coony. Jeśli planujesz kupić kota maine coon, koniecznie przeczytaj poniższy artykuł!

W skrócie:

Pochodzenie kotów rasy Maine coon

Rasę kotów Maine coon spotkano na terenach Stanów Zjednoczonych już w latach 60. XIX wieku. Choć istnieje wiele legend i przypuszczeń dotyczących pojawienia się tej rasy, najbardziej prawdopodobną hipotezą jest skrzyżowanie kotów miejscowych z tymi, które przybyły do Stanów wraz z marynarzami i kupcami z dalekich lądów. Nazwa Maine coon, składa się z dwóch członów, gdzie pierwszy z nich pochodzi od nazwy stanu Maine, a drugi (coon) natomiast od przypuszczeń, jakoby koty mainkun były spokrewnione z szopami praczami (ang. racoon-szop).

Cechy charakterystyczne rasy Maine coon – czyli budowa, waga i wygląd

Koty mainkun uchodzą za jedne z największych kotów domowych, dodatkowo określane są mianem długowłosych i orientalnych. Dorosłe maine coony mogą osiągać wagę od 4-11 kg, jednak często zdarza się, że kocury majkunów osiągają wagę nawet 13 kg. Koty tej rasy są bardzo umięśnione, a długi ogon i ciało sprawiają, że koty te określane są mianem gigantów. W połączeniu z puszystym futrem, mainkuny sprawiają wrażenie groźnych drapieżców, jednak pozory mylą- maine coony, choć wyglądają groźnie, są uznawane za jedną z najbardziej przyjaznych ras kotów dla człowieka.

Cechy charakterystyczne dla rasy maine coon:

• kołnierz na szyi,
• pędzelki na czubkach uszu,
• mocna, umięśniona budowa ciała,
• gruby, puszysty ogon,
• gęste, półdługie futro składające się z dwóch warstw (w tym nieprzemakalnego podczerstka).

Kolorystyka kotów maine coon jest bardzo zróżnicowana. Możemy tutaj spotkać zarówno koty o białym i czarnym umaszczeniu, majkuny pręgowane i wielokolorowe lub charakterystyczne i bardzo pożądane maine coony szare, określane również jako niebieskie.

Komunikacja mainkunów jest dość specyficzna jak na kota. Maine coony charakteryzuje bowiem „ćwierkający” cichy odgłos, niemal w ogóle nie pasujący do tego kociego giganta.

Groźny drapieżca czy przyjazny kiciuś? Osobowość rasy Maine coon

Majkuny są idealnym przykładem na to, że „pozory mylą”. Wbrew swojej wadze i wielkości oraz zadziornemu wyglądowi, koty maine coon są bardzo łagodne i szybko przywiązują się do człowieka. Koty tej rasy uchodzą za jedne z najprzyjaźniejszych, są wesołe i towarzyskie, dzięki czemu bez problemu akceptują nowych członków rodziny, a także „dogadują” się z innymi kotami, a nawet psami. Dzięki temu koty majkuny nie są agresywne w stosunku do dzieci, jednak kocia natura potrafi płatać figle i w ramach przyzwyczajenia kota do nowych sytuacji, należy zachować czujne oko.

Jeśli kot maine coon okazuje niechęć, jest mało przyjazny lub poddenerwowany, z całą pewnością nie jest w najlepszej kondycji. Bardzo rzadko zdarza się bowiem, że mainkuny nie chcą zaprzyjaźnić się z człowiekiem.

Często możemy natknąć się również na określenie tej rasy jako „koci pies”, gdyż oprócz gabarytów przypominających rozmiary małych i średnich psów, maine coony chętnie podejmują się chodzenia na smyczy czy w szelkach. Dzięki temu kot majkun staje się nieodłącznym towarzyszem człowieka podczas spacerów czy w podróży.

Osobowość zależna od płci

Decydując się na wybór mainkuna do domu, powinniśmy wiedzieć, że ze względu na płeć, charakter kota może nieco się różnić. Jaki charakter ma więc kotka maine coona, a czym zaskoczy nas kocur?

Kocur Maine coon

Wielu właścicieli kocurów z rasy maine coon twierdzi, że są one bardziej towarzyskie od samic tej rasy. Kocury majkunów są również nieco większe i jak wspominaliśmy wcześniej- mogą osiągać wagę nawet 13 kg. Samce są bardzo towarzyskie i za wszelką cenę chcą być w centrum uwagi, poprzez co doskonale wychodzi im rozśmieszanie opiekunów. Dodatkowo samce mainkunów uwielbiają zabawy, dlatego cieszą się, kiedy wpadają do nas goście- uważając, że każdy towarzysz jest najlepszy do psot i figli.

Kotka Maine coon

W przeciwieństwie do samców, kotki z tej rasy są bardziej ostrożne w wyborze towarzyszy do zabawy. O tyle, o ile mogą całymi dniami figlować z opiekunem, w przypadku nowych osób na początku zachowują nieco dystansu. Świetna zabawa i figle, samica Maine coona rozpoczyna dopiero po dobrym poznaniu człowieka. Samiczki są bardzo inteligentne i mega zabawne, a jeśli przywiążą się do właściciela, są najlepszymi przyjaciółkami przez całe ich życie.

Kot czy szop? A może koci pies? – Co łączy maine coony z szopem, a co z psem?

Jak wspominaliśmy na wstępie, nazwa rasy wywodzi się od połączenia nazwy stanu Maine oraz szopa pracza, który w angielskim określany jest jako racoon. Wiele osób przypuszcza bowiem, że koty rasy maine coon spokrewnione są z szopami praczami, o czym może świadczyć uderzające podobieństwo ogonów obu tych zwierząt. Warto jednak wspomnieć, że połączenie kota i szopa nie jest biologicznie możliwe.

No dobrze, czyli to jednak kot, a nie szop, ale co mainkun ma wspólnego z psem? Rasa maine coon nazywana jest przez wielu „psami świata kotów”, głównie ze względów gabarytowych- wielkością koty przypominają średnie psy. Dodatkowo według specjalistów, maine coony posiadają wiele cech charakterystycznych dla psów- lojalność oraz silne przywiązanie względem człowieczego opiekuna.

Zabawa i pielęgnacja

Jeśli podobają nam się koty rasy Maine coon, powinniśmy wiedzieć, jakie wymagania względem właściciela stawia ten gatunek, aby finalnie zdecydować, czy kot mainkun będzie dobrze czuł się w naszym domu.

Po pierwsze – zabawa

Ze względu na duże rozmiary, jakie osiągają dorosłe osobniki, kot tej rasy wymaga odpowiednich ćwiczeń, a przede wszystkim odpowiedniej ilości miejsca do biegania. Koty maine coony uwielbiają zabawę, dlatego warto zadbać o odpowiednie wyposażenie kota w zabawki. Dodatkowo warto pamiętać, że dla maine coona w kwestii zabawy nie ma kompromisów- w przypadku chęci zabawy i pieszczot, mainkuny potrafią być bardzo uparte i nie dają za wygraną.

Po drugie – odpowiednia pielęgnacja

Jak wspominaliśmy w akapicie poświęconym budowie maine coona, sierść tego kota jest dość specyficzna- ciężka, kudłata, błyszcząca i bardzo mięciutka. Decydując się na zakup majkuna, warto pamiętać o cotygodniowym wyczesywaniu pupila, co zapobiegnie gromadzeniu się kulek sierści w przewodzie pokarmowym, które w konsekwencji mogą prowadzić do powstawania wymiotów i zaniku apetytu majkuna. Dodatkowo warto przycinać kotu pazurki co około 10-14 dni, a także myć zęby, gdyż koty są bardzo podatne na choroby przyzębia.

Choroby genetyczne charakterystyczne dla rasy Maine coon

Każda rasa kota, tak samo Maine coon, jest podatna na problemy związane z chorobami genetycznymi. Nawet jeśli kupujemy zwierzaka od hodowcy z polecenia, możemy liczyć się z tym, że mimo zapewnień i pełni zdrowia kota, nasz majkun może być obciążony chorobami genetycznymi. Najbardziej charakterystycznymi dla rasy maine coon chorobami są zanik mięśni kręgosłupa (SMA), kardiomiopatia przerostowa (HCM), a także dysplazja stawu biodrowego.

Zanik mięśni kręgosłupa (SMA), powodowany jest śmiercią neuronów rdzenia kręgowego, prowadząc do osłabienia mięśni tułowia i kończyn. Charakterystyczne dla SMA jest „kołyszące się” chodzenie oraz trudności ze skakaniem. Choroba ta nie powoduje bólu, a kot może żyć normalnie.

Kardiomiopatia przerostowa, określana jako HCM, jest to najczęstsza postać chorób serca u kotów. Powoduje przerost mięśnia sercowego. Kupując majkuna koniecznie poproś hodowcę o pokazanie dokumentacji rodziców kota, którzy powinni być przebadani pod kątem HCM. Jeśli hodowca nie będzie w stanie pokazać nam takiego dokumentu, będziemy zmuszeni poszukać innego.

Dysplazja stawu biodrowego w zależności od obciążenia, może objawiać się łagodnie, powodować niewielki ból lub w niektórych przypadkach trwałe kalectwo Maine coona. Koty, które są obciążone dysplazją, poruszają się powoli i unikają skakania. Aby być pewnym, że nasz majkun nie ma dysplazji, warto wykonać prześwietlenie bioder w wieku około 2 lat- warto również poprosić hodowcę o przedstawienie badań rodziców naszego przyszłego kociaka.